Term uit 2014, ironische benaming voor het fenomeen deeleconomie bedacht door schrijver/journalist Arjen van Veelen.
Die deeleconomie oogt op het eerste gezicht vriendelijk, echter deze vriendelijkheid en gastvrijheid zijn volledig gecommercialiseerd. Het onbaatzuchtige ‘delen’ is gekoppeld aan ‘economie’, geld verdienen. Enkele grote partijen verdienen geld aan dit bedrijfsmodel, vaak ten koste van kleinere ondernemers of werknemers.
Voorbeeld
'Het innovatieve van die deeleconomiebedrijfjes is niet dat ze particulieren koppelen aan particulieren. Dat gebeurde al veel langer. Denk aan Marktplaats. Of aan de logeerservice Couchsurfing. Nee, het nieuwe is dat de deeleconomiebedrijfjes heel veel geld vragen. Dat deed Couchsurfing niet. En Marktplaats ook niet: als je daar je bank verkoopt, moet je dan soms 20 procent van de opbrengst afstaan? Echte technologische vernieuwing zou zijn als de ‘middle man’ wordt overgeslagen. Maar bij Uber en Airbnb blijft juist veel geld aan de strijkstok hangen van de derde partij. Dat maakt ze eerder ouderwets dan vernieuwend.......Een econoom rekende onlangs in The New York Times uit dat veel van die ‘micro-entrepreneurs’ onder minimumloon werken. En er zijn ruim 17 miljoen Amerikanen die zo proberen rond te komen. Deeleconomie is steeleconomie.'
Bron: NRC.nl, artikel Arjen van Veelen - 03-09-2014.
Zie ook: deeleconomie, gig economy, gig worker, Uberficering, sociale dumping.
 Tip anderen
|
