De samenleving moet toe naar een duurzamere manier van leven, consumeren en produceren. Maar er zijn nog veel onduidelijkheden over de wijze waarop dit moet, welke veranderingen ons concreet te wachten staan, hoe dit bekostigd moeten worden, wie precies de rekening gaat betalen, enzovoorts. Het veranderen brengt onzekerheid en weerstand mee en zal niet gemakkelijk zijn. Dit wordt de 'transitiepijn' genoemd.
Voorbeeld
'Transities kosten tijd, veel tijd. Weerstanden zullen moeten worden overwonnen van mensen en organisaties die belang hebben bij het in stand houden van de status quo. Ook het aanpassen van gebouwen, netwerken en infrastructuur kost relatief veel tijd........Windmolens in het landschap zijn ook een voorbeeld van transitiepijn. De opwekking van schone energie is vaak zichtbaarder dan het verbranden van fossiele energiedragers als kolen of gas. Windmolens zijn nieuwe elementen in het landschap zoals hoogspanningsmasten of grote energiecentrales dat eerder waren. Aan de laatste is iedereen gewend, de windmolens verschijnen nu.'
Bron: Planbureau voor de Leefomgeving, Balans van de Leefomgeving 2014.
Zie ook: duurzaamheid, energietransitie, transitierisico, Akkoord van Parijs, Klimaatakkoord (Nederland), Sustainable Development Goals, environmental, social and governance, milieu, grondstoffen, stikstofcrisis, circulaire economie, inclusieve economie, status quo bias, onzekerheid, risico, frictiekosten, transition bond.
 Tip anderen
|
