In de statistiek is de correlatiecoëfficient (R) is een maat voor het gezamenlijk variëren van twee variabelen. Het kwadraat van de correlatiecoëfficiënt (R2) wordt de determinatiecoëfficiënt genoemd. Deze geeft aan welk gedeelte van de variatie in de ene variabele door de andere wordt 'verklaard'.
In de financiële wereld wordt deze statistische maatstaf onder andere ook gebruikt om de relatie (correlatie) tussen het rendement van een beleggingsportefeuille en dat van de 'benchmark portfolio', de normportefeuille, te meten. Hoe hoger de determinatiecoëfficiënt, hoe hoger de correlatie tussen het rendement van de beleggingsportefeuille en dat van de benchmark. Een 'R-squared' in een bandbreedte van 70 tot 100 wordt als een hoge correlatie beschouwd. Instrumenten als trackers en exchange traded funds (ETF's) zullen doorgaans een determinatiecoëfficiënt van 100 of bijna 100 hebben.
Zie ook: correlatie, correlatiecoëfficient, benchmark, normportefeuille, alpha, bèta.
 Tip anderen
|
