Een reële optie (Engels: real option) is een recht, maar niet de verplichting, om een beslissing te nemen. De reële optietheorie is een hulpmiddel bij het nemen van complexe investeringsbeslissingen en strategische beslissingen. Ondernemingen beslissen onder onzekerheid, waarbij bijvoorbeeld technologische ontwikkelingen en het investeringsgedrag van concurrenten lastig te voorspellen zijn.
De reële optietheorie maakt het bijvoorbeeld mogelijk expliciet de optiewaarde van wachten of niets doen mee te nemen. Dit in tegenstelling tot de traditionele methode voor de analyse van investeringsbeslissingen gebaseerd op de netto contante waarde (NCW); bij de klassieke NCW-regel wordt naar investeringen gekeken als nu of nooit beslissingen. Bij de reële optietheorie zijn er echter ook andere alternatieven.
De reële optietheorie is aan het eind van de jaren 80 ontstaan door het benutten van de gelijkenissen van een investeringsmogelijkheid en een call optie op een aandeel, en maakt dus gebruik van de theorie inzake financiële opties, waarin wiskundige modellen zoals het Black-Scholes model worden toegepast.
Zie ook: ondernemingsfinanciering, reële optie, option to defer, option to abandon, option to switch, growth option, time-to-build option, option to scope down or scope up.
 Tip anderen
|
