De 'Sunk Cost Fallacy' beschrijft onze neiging om door te gaan met een onderneming of project als we er al tijd, moeite of geld in hebben geïnvesteerd, of de huidige kosten nu wel of niet opwegen tegen de verwachte voordelen. De reeds gemaakte kosten - de verzonken kosten - zijn we hoe dan ook kwijt. Als we rationeel zouden handelen, zouden we alleen rekening houden met toekomstige kosten en baten.
Als die toekomstige vooruitzichten slecht zijn, zouden we objectief gezien moeten stoppen, de 'stekker eruit trekken'. En toch doen we dat dan vaak niet, omdat er als zoveel tijd, moeite en geld geïnvesteerd is. Bijgevolg lopen de verliezen op.
Voorbeeld
'Nog een belangrijk inzicht: wees niet bang om de stekker eruit te trekken als een project mislukt. Als er snel problemen ontstaan, zijn we geneigd die weg te wuiven: kinderziektes, even doorzetten! Maar voordat je het weet ben je drie jaar, vijfhonderd saaie vergaderingen en een paar miljoen euro verder, en intussen wordt de drempel om in te grijpen alleen maar hoger. De verzonken kosten (sunk cost fallacy) zorgen ervoor dat we maar geld en tijd blijven gooien in bodemloze putten. Het is toch zonde om nu te stoppen, na al die moeite?'
Bron: FD, column Sophie van Gool - 08-01-2024.
Zie ook: gedragseconomie, verzonken kosten, uittredingsdrempel, stranded assets, kapitaalvernietiging. Vergelijk: tipping point, stekker eruit trekken, in de ijskast.
 Tip anderen
|
