Het selecteren van verzekerden op grond van mogelijke risicofactoren, waarbij de verzekeraar tracht de 'goede risico's' te verzekeren en de 'slechtere risico's' tracht uit te sluiten.
De basis van verzekeringen - het dekken van risico's van gebeurtenissen die niet vaak voorkomen maar wel grote gevolgen hebben - is juist gebaseerd op solidariteit. Het risico wordt uitgesmeerd over een grote populatie (gedeeld), zodat iedereen jaarlijks een kleine premie betaalt die genoeg oplevert om de schade te dekken van alle mensen die de zeldzame gebeurtenis in dat jaar overkomt. De verzekerden delen het risico en betalen allemaal dezelfde premie.
Risicoselectie is verboden voor de verplichte basisverzekering (zorgverzekering). Zorgverzekeraars moeten iedereen accepteren voor de basisverzekering. Toch trachten sommige zorgverzekeraars - onder meer met marketingtechnieken - bepaalde personen (met de 'goede risico's) aan te trekken. Reclame gericht op jongeren en hogeropgeleiden is bijvoorbeeld een manier om ouderen en chronisch zieken te weren.
Voorbeeld
'Hoger opgeleid? Lagere premie. Al jaren erger ik me aan de reclames van Promovendum, de verzekeraar voor hoger opgeleiden. Het ondernemingsmodel van de verzekeraar bestaat uit het selecteren van ‘goede risico’s’, mensen die weinig schade veroorzaken. Dit is boerenslim, maar ook asociaal. En nu blijken ze te lobbyen ook, in de zorg nog wel, waar risicoselectie verboden is.'
Bron: Volkskrant, column Frank Kalshoven - 12-04-2019.
Zie ook: verzekering, solidariteit, risicofactor, risico-analyse, moral hazard.
 Tip anderen
|
