Een methode van meten van de aard en omvang van renterisico's, waarbij activa en passiva naar rentetypische looptijd c.q. looptijdsegmenten ('time buckets') worden ingedeeld. Door vervolgens naar resterende looptijd te rangschikken krijgt men inzicht in het renterisico ( 'mismatch' tussen ontvangsten en uitgaven in de toekomst indien de actuele portefeuille niet gewijzigd zou worden). De gap-analyse wordt sinds de jaren 80 veel gebruikt door financiële instellingen. Een 'gap' (letterlijk: een gat) is een 'mismatch' tussen rente-inkomsten en -verplichtingen.
Ook voor het meten van liquiditeitsrisico wordt de gap-analyse toegepast (op details wijken de methoden voor het meten van renterisico en liquiditeitenrisico af).
Zie ook: renterisico, mismatch, liquidity gap. Vergelijk: duration-analyse, scenario-analyse.
 Tip anderen
|
