Een situatie waarbij een werkgever een langdurig arbeidsongeschikte werknemer niet ontslaat, maar in dienst houdt met een contract voor nul uren (en dus zonder betaling van loon). De werknemer ontvangt dan alleen arbeidsongeschiktheidsuitkering WIA (zie: Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen), die 70 procent van het laatstverdiende loon bedraagt.
Op die wijze probeert de werkgever de bij ontslag verplichte transitievergoeding te omzeilen.
Voorbeeld
- 'Het probleem met ‘slapende dienstverbanden’ ontstond in juli 2015. Toen trad de ontslagwet van, toen nog, minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken, PvdA) in werking. Sindsdien moeten werkgevers een transitievergoeding betalen als zij het contract van een arbeidsongeschikte of langdurig zieke werknemer beëindigen. Naar de letter van de wet doen bedrijven niks fout als zij een dienstverband slapend houden.'
Bron: NRC - 07-02-2019.
- 'Aan slapende dienstverbanden, waardoor zieke werknemers geen pot geld mee krijgen doordat ze maar niet ontslagen worden, komt een eind. De Hoge Raad veegde de constructie van tafel.....Alleen als een werkgever duidelijk kan maken dat de zieke werknemer binnenkort toch weer aan de slag kan, mag hij hem in dienst houden.'
Bron: Trouw - 08-11-2019.
Zie ook: werknemer, arbeidsongeschikt, arbeidsovereenkomst, nulurencontract, transitievergoeding.
|
