Een vorm van een smartcard waarmee de gebruiker op nabije afstand van een kaartlezer tussen kaart en kaartlezer kan communiceren, bijvoorbeeld ten behoeve van contactloos betalen.
De communicatie tussen kaart en lezer gebeurt niet via contacten maar via radiosignalen (zie ook: near field communication).
Het contactloze kaarttype heeft voor de communicatie een zend- en ontvangantenne ingebouwd in de kaart. Die antenne verzorgt ook de stroomvoorziening van de chip, die onzichtbaar in de kaart verwerkt is; er is dus geen sprake van externe voeding of batterijen.
Grote voordeel van contactloze kaarten is het bedieningscomfort, aangezien er geen fysieke aanraking tussen kaart en kaartlezer hoeft plaats te vinden om de uitwisseling van informatie mogelijk te maken.
Engels: contactless card.
Zie ook: betaling, betalingsverkeer, contactloos betalen, zwaaien, near field communication, betaal-wearables.
 Tip anderen
|
