Letterlijk: niet toegestaan, niet erkend als. Begrip uit CAD-richtlijnen (Capital Adequacy Directive). Bij de berekening van het algemeen risico van handelsposities van effecten- en kredietinstellingen - dus het risico van prijsveranderingen van de verschillende instrumenten ten gevolge van algemene marktontwikkelingen ('market risk' of marktrisico) - kan bij schuldinstrumenten gebruik worden gemaakt van twee methoden: de modified duration methode (zie: modified duration) en een systeem op grond van looptijd.
Bij dit laatste systeem worden de netto long posities en netto short posities van de verschillende rente-instrumenten onderverdeeld naar een vijftiental looptijdbanden (segmenten) op basis van resterende looptijd. De positie in elk looptijdsegment wordt met een bepaalde wegingsfactor - die op de modified duration gebaseerd is en per looptijd verschilt - vermenigvuldigd. Van de gewogen netto long en netto short posities per looptijdsegment wordt X% niet compensabel geacht; dit heet de 'vertical disallowance' (dit is een solvabiliteitsvereiste).
Ook wordt een 'disallowance' berekend voor het risico van niet-parallele verschuivingen van de rentecurve. Hiertoe worden de diverse looptijdsegmenten ondergebracht in een drietal zones (enkele aaneensluitende looptijdbanden) en afhankelijk van de zone mag Y% van de netto long en netto short posities niet tegen elkaar worden weggestreept: dit is de 'horizontal disallowance'.
Tip anderen