Al in de 19e eeuw door de Engelse econoom David Ricardo ontwikkelde theorie die - kort gezegd - stelt dat een belastingverlaging (met het doel de consumptie te stimuleren), die gefinancierd wordt met door de desbetreffende overheid uitgegeven leningen, niet werkt. Volgens deze theorie kijken consumenten vooruit en gaan zij er van uit dat deze actie in de naaste toekomst weer teruggedraaid zal worden, zodat zij vast geld oppotten om de toekomstige belastingverhoging zonder moeite te kunnen betalen.
In de 20e eeuw werd deze theorie verder uitgewerkt door de econoom Barre en spreekt men ook over de Barre-Ricardo equivalence.
Zie ook: belasting, stimuleren van de economie.
 Tip anderen
|
