- Onderzoek naar, en inventarisatie van de wensen en omstandigheden van een klant, met als doel om zo goed mogelijk aan de zorgplicht te kunnen voldoen.
- Ook gebruik als begrip binnen de bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering. In dat kader wordt ook wel gesproken over customer due diligence (CDD). Dit betekent dat financiële instellingen geen anonieme rekeningen of rekeningen onder een klaarblijkelijk fictieve naam mogen beheren. Daartoe moet een aantal maatregelen genomen worden.
- Vaststellen van de identiteit van de cliënt en deze verifiëren aan de hand van betrouwbare onafhankelijke bronnen, documenten, gegevens of informatie.
- De uiteindelijk belanghebbende identificeren en redelijke maatregelen treffen om de identiteit van de uiteindelijk belanghebbende te verifiëren, zodanig dat de financiële instelling naar eigen tevredenheid verzekerd is te weten wie de uiteindelijk belanghebbende is. In het geval van rechtspersonen en juridische constructies dienen financiële instellingen voorts redelijke maatregelen te treffen teneinde inzicht te verkrijgen in de eigendoms- en zeggenschapstructuur van de cliënt.
- Informatie verzamelen over het doel en het beoogde karakter van de zakenrelatie.
- De zakenrelatie blijvend aan CDD-maatregelen onderwerpen en de tijdens die relatie verrichte transacties nauwkeurig onderzoeken, teneinde te waarborgen dat de verrichte transacties verenigbaar zijn met de kennis van de instelling over de cliënt, zijn zaken en risicoprofiel, waar nodig met inbegrip van de herkomst van de gelden.
Financiële instellingen dienen elk van de hiervoor genoemde CDD-maatregelen toe te passen, maar kunnen de reikwijdte van deze maatregelen bepalen op grond van de risicogevoeligheid, afhankelijk van het type cliënt, de zakenrelatie of de transactie. (Bron: FATF).
Zie ook: Financial Action Task Force (FATF).
Engels: know your customer.
Zie ook: politiek prominent persoon..
 Tip anderen
|
